Antipsychotica: prima, antidepressiva: never nooit niet. Dat is heel lang mijn instelling geweest. Want wie antidepressiva slikt is zwak. Depressies, of überhaupt stemmingsproblemen, zijn psychisch, dus die moet je ook psychisch oplossen. Vechten zul je. Toch ontdekte ik later dat het een stuk genuanceerder was dan hoe ik er toen over dacht. Sterker nog: als er één ding is waar ik spijt van heb, dan is het dat ik niet eerder met antidepressiva ben begonnen.
Antipsychotica
Met mijn Tourettediagnose in 2000 kreeg ik ook antipsychotica. Overigens wisten mijn ouders en ik toen niet dat dat antipsychotica waren. Pas op een Landelijke Contactdag van de Tourette Stichting, jaren later, kwamen we daarachter. De medicatie was tegen de tics, maar werkte niet echt goed. Ook kwam ik er flink van aan. Toen de gedragstherapie succesvol was ben ik ermee gestopt.
Jaren later heb ik nog een keer antipsychotica genomen. Ik had extreem veel dwanggedachten en wilde wat meer controle over mijn hoofd. De huisarts stelde antidepressiva voor, maar ik was heel stellig: nóóit dat ik daaraan zou beginnen! Iemand die ik kende gebruikte een antipsychoticum tegen dwanggedachten en dat beviel haar goed. De huisarts en ik sloten een deal: ik mocht het proberen, maar als het niet zou werken dan zou ik antidepressiva proberen. Gelukkig werkte het, want no way dat ik die afspraak was nagekomen.
Niet meer vechten
In het najaar van 2017 raakte ik weer in de put, voor mijn gevoel van het ene op het andere moment. Toen ben ik in staking gegaan. Ik wilde niet wéér vechten. Niet wéér super hard werken om die depressie tegen te gaan. Ik had het toch al zo vaak opgelost?! Was ik hier nou niet eens klaar mee?! Ik bleef drie weken lang in bed liggen en kwam er alleen uit voor eten en de psycholoog. Langzaamaan realiseerde ik me dat mijn depressies niet eenmalig zijn, waarbij ik een probleem moet oplossen. Ze zijn klinisch. Wat gemakkelijk gezegd betekent dat er gewoon wat stofjes in mijn hersenen uit balans zijn. Die zorgen er elk najaar weer voor dat het slechter gaat. Dat heeft weinig met problemen te maken. Dus alleen maar problemen bij de psycholoog oplossen is niet genoeg om die depressies te voorkomen.
Wat zou dan wel werken? Die stofjes die uit balans zijn in mijn hoofd, die moeten in balans worden gebracht. Hoe doe je dat? Met medicatie. Antidepressiva om precies te zijn. Ik ben niet zwak als ik antidepressiva neem, ik vul gewoon aan wat ik tekort heb! De huisarts beschreef het als dat je zonder antibiotica ook van je longontsteking af kan komen, maar dat het gewoon veel sneller gaat met. En niemand vindt het raar als je antibiotica neemt voor een longontsteking! Waarom zou het dan wel raar zijn voor een depressie?
Oók aan mezelf werken
Waarom we dat raar vinden in de maatschappij is omdat een depressie psychisch is. Zoals ik eerder in deze blog al schreef: ik vond dat je een psychisch probleem ook psychisch moest oplossen. Maar zo zwart/wit is het helemaal niet. Nooit eigenlijk. Natuurlijk werk ik óók aan mezelf, om sterker te worden en minder kwetsbaar te zijn voor dingen als het najaar en de spanning van Corona. Maar ik heb al zóveel geleerd, al die strategieën kan ik nu zelf toepassen. Daardoor, en door de medicatie, ben ik veel sterker geworden. Ik zal altijd kwetsbaar zijn voor psychische problemen. Maar mijn antidepressiva rijken mij een hand om iets gemakkelijker problemen op te lossen. En daar word ik alleen nog maar sterker van.