Gisterenavond was ik aanwezig bij de eerste sessie van Ieder(in) over de invoering van het VN verdrag over mensen met een handicap. Nou zou ik Tourette, ADD, ADHD of autisme zelf nooit als een ‘handicap’ beschrijven, maar in de vertaling van het verdrag moest een woord gekozen worden en dat is ‘handicap’ geworden. In dit geval betekent een handicap twee dingen:
- Iets in iemand zelf (in mijn geval Tourette en ADD), en
- Drempels die opgeworpen worden door de maatschappij (bijvoorbeeld wanneer een school weigert aanpassingen te doen omdat dat ‘teveel gedoe’ is)
Deze aandoeningen vallen hier duidelijk onder, en wij maken dan ook aanspraak op de rechten die in het VN verdrag staan.
In het totaal heeft het VN verdrag 50 artikelen, die je hier kunt lezen, maar samengevat komt het erop neer dat mensen met een handicap, net als ieder ander, recht hebben op:
- respect
- keuzevrijheid
- niet gediscrimineerd worden
- volledig onderdeel van de maatschappij zijn
- gelijke kansen
- toegankelijkheid
- gelijkheid van mannen en vrouwen
- zichzelf zijn
Ieder(in), het netwerk voor mensen met een beperking of chronische ziekte, organiseerde op donderdag 16-8 de eerste bijeenkomst van zeventig over dit VN verdrag. Het doel was niet alleen om mensen met een handicap op de hoogte te brengen van wat er in het verdrag staat, maar ook om input te krijgen van ervaringsdeskundigen zoals ik over hoe dit verdrag het beste ingevoerd kan worden. Op basis hiervan worden er gesprekken aangegaan met bijvoorbeeld gemeenten en bedrijven.
Waar ik eerst wat huiverig was omdat het bij dit onderwerp vaak vooral over fysieke toegankelijkheid gaat, bleek het een erg interessante en nuttige avond te worden. Na uitleg over het verdrag en wat voorbeelden, gingen we in groepen aan de slag met het uitpluizen van een artikel. In mijn geval was dat artikel 14, wat gaat over de vrijheid om te doen wat je wil, en de veiligheid om dit ook te kunnen doen. Veel voorbeelden die we noemden waren heel erg simpel, dingen die iedereen zou moeten kunnen, maar die vaak niet bereikbaar zijn voor mensen met een handicap. Zo wil ik graag het werk kunnen doen waarvoor ik opgeleid ben (leerkracht), wat niet mogelijk is omdat ik dan altijd om 8.00u moet beginnen. Dit trek ik niet door mijn vermoeidheid en slaapproblemen. In mijn geval heb ik dit zelf opgelost door als ZZPer te gaan werken, maar dat moet je ook maar kunnen, natuurlijk! Dit is dus een probleem wat de maatschappij opwerpt, waardoor ik beperkt word in mijn vrijheden. Nogmaals, ik werk hier omheen en dat gaat me goed af, maar dat moet je wel kunnen. En dat geldt zeker niet voor iedereen. Na de bespreking van dit artikel was er ruimte om input te geven over waar je tegenaan loopt en hoe Ieder(in) hiermee om kan gaan in gesprekken met gemeenten en bedrijven.
Ik heb veel verhalen gehoord, maar zeker zelf ook veel input kunnen geven. Dit was de eerste van zeventig bijeenkomsten, dus ga vooral zelf ook eens! Er is vast een bijeenkomst bij jou in de buurt. Dit VN verdrag is er ook voor ons en gaat absoluut niet alleen over fysieke toegankelijkheid, dus input vanuit mensen met aandoeningen als Tourette, ADHD, ADD en autisme is ook hard nodig! Alleen met die input kunnen we het samen makkelijker maken voor onszelf.
Meer informatie over het VN verdrag en deze bijeenkomsten vind je hier en hier.
Je verhaal digitaal delen? Dat kan hier.
Wil je meer weten over werken of studeren met een aandoening? Klik dan hier voor studeren en hier voor werken.