Je hoort het tegenwoordig nèt iets te vaak: je moet denken in mogelijkheden, niet in problemen. Het is een cliché geworden. Eigenlijk is dat heel jammer, want ‘denken in mogelijkheden’, of oplossingsgericht denken, kan wel heel veel doen. Zeker wanneer je (een kind met) een aandoening als AD(H)D, Tourette of autisme hebt! En het is ook helemaal niet zo moeilijk. Ik zal het uitleggen aan de hand van een voorbeeld van mezelf van deze week.
Sinds zondag heb ik een tafel in mijn huiskamer staan. Middenin. Hij staat tussen de salontafel en de tv. Vanaf de bank kan ik de tv daarom niet meer zien. Dat is raar, dat snap ik. Maar het is wel een oplossing voor mijn probleem.
Het probleem
Zoals jullie weten heb ik de laatste weken ’s avonds extra tijd en energie. Mijn slaapproblemen zijn opgelost, ik werk overdag en ’s avonds ben ik vrij. Helaas werd ik door al die vrije tijd ontzettend sacherijnig. Ik zocht een hobby, maar die moest ik wel vanaf de bank kunnen doen. Want ik had niet genoeg ruimte voor iets anders. Er zijn niet heel veel hobby’s die je vanaf de bank kunt doen: iets met haken en breien en dan heb je het wel gehad.
Uit sacherijn heb ik een legpuzzel gekocht, iets waar mijn rug al snel niet blij mee was. Conclusie: ik had een tafel nodig. Ik had nog een oud bureau, die heb ik midden in de kamer gezet en daar ben ik mijn puzzel op gaan maken. Op diezelfde tafel kan ik ook andere leuke hobby’s doen, om zo voor een beetje afwisseling te zorgen. Probleem opgelost!
Denken in problemen
Nou kan je natuurlijk zeggen dat een tafel midden in de kamer vreemd is, of niet kan. Dat is ook de reden waarom ik in eerste instantie vond dat ik een hobby moest hebben die ik op de bank kon doen. Daar werd ik ontzettend sacherijnig van. Dit is ‘denken in problemen’. Je ziet eerst en vooral de problemen: “de tafel kan daar niet staan, want dan staat hij voor de tv”. Pech. Dan maar sacherijnig. Geen oplossing mogelijk.
Denken in mogelijkheden
‘Denken in mogelijkheden’ is wat ik daarna heb gedaan: “wat heb ik nodig om mijn probleem op te lossen? Een tafel. Waar kan die staan? Voor de tv.” En nou komt de belangrijkste vraag: “is dat een probleem..??” En het antwoord daarop was voor mij ‘nee’. Want ik kijk bijna nooit tv. En als ik dat wel doe, dan kan ik de tafel heel makkelijk aan de kant zetten. Je kunt je dan nog afvragen of iemand er last van heeft als die tafel daar staat. In mijn geval is het antwoord dan ook ‘nee’. Dus waarom niet gewoon die tafel daar zetten?!
En nu jij
Nou kan je denken dat dit voor jou niet werkt want je kijkt iedere dag tv. Dat is weer denken in problemen. Het gaat niet om die tafel, het gaat om de problemen waar jij tegenaan loopt. Bedenk zo breed mogelijke oplossingen en vraag je dan kritisch af welke oplossing wel of niet kan. Denk niet in ‘hoe het hoort’ (een tafel voor de tv is vreemd), maar in of het voor jou of jouw kind werkt (ik kijk nauwelijks tv, dus hij staat daar niet in de weg).
Het hebben van een aandoening is niet standaard, dus de oplossingen die erbij horen vaak ook niet. En dat is helemaal prima! Zolang het voor jou werkt, is alles mogelijk ?
Wil je dit graag leren, maar heb je er nog wat moeite mee? Ook daar is een oplossing voor! Ik denk per mail of telefoon gewoon even mee!