Komende vrijdag is het dan zover: mijn diploma-uitreiking. In Londen. Met alles erop en eraan. Zoals in een film: toga en hoed, en dan het ‘staartje’ van de hoed van de ene kant naar de andere bewegen. Ik denk dan altijd meteen aan het einde van Legally Blonde. Die scene dat zij daar op het podium staat: “We did it!” Of de trots in de ogen van Lorelai Gilmore, wanneer Rory over het podium loopt. En dat ze dan allebei een gekke bek trekken. Je merkt het al: ik denk hier al héél lang over na. En vrijdag is het dan zover.
Holy moly zenuwen
Nu ik dit typ is het zondag, en ik heb net mijn planning van de week gemaakt. En dan komt het wel even heel dichtbij. En toen kwamen de zenuwen… Ik kijk hier al zó lang naar uit, alles moet goed gaan. Ik doe dit maar één keer. Natuurlijk heb ik op de middelbare school en de pabo ook een diploma-uitreiking gehad, maar dit is toch anders. Dit is een master. Op een super fancy universiteit. Ik kan het moeilijk uitleggen, maar in al die jaren dat ik tijdens films en series heb gefantaseerd over dit moment, ging het over dít moment.
En dan weet ik weer heel goed: alles is heftiger. Iedere emotie. Als je Tourette en/of AD(H)D hebt, dan heb je niet een beetje emoties, dan heb je gíerende emoties. En met een beetje pech de dwanggedachten en gedachtentics die ervoor zorgen dat je nog meer zenuwen krijgt. Dus ik heb iets bedacht: een disaster list. Alles opschrijven wat maar fout zou kunnen gaan, en een oplossing bedenken. Of tegenargument, hoe je het maar wil noemen 😉
Disaster list (met achter het streepje de oplossing)
- We missen het vliegtuig – er gaan er nog twee die dag
- Er rijden geen treinen in Londen – dan gaan we met de bus
- Er zitten kreukels in mijn jurk – ik neem een handstomertje mee
- Mijn schoenen doen pijn – ik neem drie paar mee, plus slippers, komt goed
- Mijn haren krullen niet – slag is ook leuk, het is al blond namelijk!
- De rits van mijn jurk gaat toch weer kapot – ik heb nog een jurk
- De tickets werken niet – ze staan op naam, dat kunnen ze opzoeken
- Ik krijg tics van de hoed – heel veel speldjes en exposure therapie toepassen
- Ik vergeet mijn slaapbril – dat is dom, maar het zijn maar twee nachten en ik heb mijn zus en een vriendin om me wakker te maken
- Ik vergeet mijn make-up – het is Londen! Ze hebben daar make-up!
- Ik val op het podium – dat is kut, maar ik zie meer uit naar de foto’s maken, dus dat is geen ramp
- Ik mag de toga en hoed niet meenemen voor foto’s – daarom nemen we een grote tas mee (en een vriendin + zus met lef)
- Ik heb overal pijn – ibuprofen en paracetamol mee en de rest al mijn spullen laten dragen
- We kunnen de weg naar Chociwokidoodah niet vinden voor taart – Google. Freaking. Maps
Zo. Mijn lijst is iets langer dan hoe ik het hier heb staan, maar ik ben pas gestopt toen mijn hoofd echt he-le-maal niks meer kon verzinnen. En mocht ik morgen nog iets bedenken, dan zet ik het er gewoon bij!
En nu jij
Dit kun jij dus ook doen. Als je ergens zenuwachtig voor bent. Of als je kind deze week de musical in groep 8 heeft en zenuwen voelt. Of zenuwachtig is voor de nieuwe klas, juf, school, noem maar op. Let wel op dat je echt voor iedere angst een oplossing bedenkt. Hoe gek het ook klinkt, de angst is echt. En die wuif je niet zomaar even weg. Dus je moet echt iets bedenken wat goed voelt voor jou (als het jouw lijst is) of jouw kind. Maar dat hoeft geen probleem te zijn, want voor ieder probleem is een oplossing! En anders is het misschien wel helemaal niet zo belangrijk als dat je dacht. Denk maar aan mijn haren: als krullen niet lukken is slag ook leuk!
Bij zenuwen en heftige andere emoties is het ook altijd belangrijk om je vast te houden aan een duidelijke structuur. Hoe je dat doet zie je hier (ouders), hier (volwassenen), en hier (leerkrachten). Succes..! You got this! En ik hopelijk ook.