Niets zo irritant als een leuk shirtje met een naadje wat nét iets uitsteekt. Of ‘naadloze sokken’ met naadjes die net zo hard kriebelen als gewone sokken. Of mijn persoonlijke favoriet: ondergoed met labeltjes die zó groot zijn dat je het niet fatsoenlijk aan kan, en die er dan zodanig ingenaaid zijn dat je het ondergoed kapot moet knippen om het eruit te halen. Want half afgeknipte labeltjes zijn nog erger dan niet afgeknipte labeltjes!
Hoogsensitief
Volgens mij kan iedere (ouder van een) Touretter, ADHDer, autist, of beter gezegd hoogsensitief persoon, hier wel over meepraten. De leukste kleren kriebelen het meest. Naadjes zitten altijd op de verkeerde plek en labeltjes hebben maar één functie: kriebelen. Nou kan ik hier een heel betoog gaan houden over waarom ik vind dat kleren geen labels horen te hebben (je kan de informatie ook gewoon erin drukken). Of dat naadloze sokken verboden moeten worden totdat ze getest zijn door iemand die zo gevoelig is dat ze allemaal afgekeurd zouden worden. Ik bedoel: ik ben voor! Maar daar schieten we niets mee op. Wat wél zin heeft is vertellen welke rare, compleet niet sociaal geaccepteerde oplossingen ik voor dit irritante probleem ik heb bedacht.
Dezelfde kleren
Wie mij goed kent (of goed bekijkt) weet dat ik stiekem heel vaak dezelfde kleren draag. En dan bedoel ik niet letterlijk hetzelfde shirtje, maar hetzelfde model in zoveel mogelijk verschillende kleuren. Het komt namelijk wel eens voor dat je iets tegenkomt wat én leuk is én lekker zit. Dit komt niet vaak voor, maar het gebeurt wel eens. Als dat gebeurt, dan koop ik minstens drie van die kledingstukken in verschillende kleuren. Zo heb ik een wintervest in drie verschillende kleuren (roze, beige en blauw). Ik draag er daar twee van naar buiten, want de eerste die ik had zat zo lekker dat ik het nu als ‘thuisvest’ gebruik. Dat is het risico van het vak, laten we maar zeggen.
Ik heb ook jarenlang dezelfde spijkerbroek gedragen. In verschillende kleuren, dat wel. Toen die uit de collectie werd gehaald brak mijn hart. En stiekem vind ik het nog steeds heel erg. Dat is nu twee jaar geleden. Een echte vervanging heb ik nog niet gevonden. In Oeganda draag ik altijd jurkjes die ik daar op mijn maat laat maken. Ik heb door de jaren heen veel jurkjes laten maken, maar er is er maar één die echt lekker zit en leuk staat. Daar heb ik er inmiddels acht van. In verschillende kleuren en stoffen. Niemand die het ziet!
Binnenstebuiten
Een andere oplossing die ik gebruik is het binnenstebuiten draaien van kleren. Dat gaat dan vooral over kleren die ik thuis draag en sokken. Sokken zijn echt heel belangrijk. Het werkt niet altijd, soms zijn de naadjes gewoon te dik, maar ze aan de buitenkant dragen gaat vaak heel goed. En mijn pyjamashirtje, die draag ik ook binnenstebuiten. Dit is overigens een gewoon shirtje wat andere mensen naar buiten dragen, maar het zit lekker dus voor mij is het een pyjama! Ik draag die dingen echt totdat er gaten in vallen (en daarna ook nog even). Maar niemand die daar last van heeft, toch? Ik niet in ieder geval!
En dan hebben we nog de labeltjes. De beste zijn de labeltjes die, die met een extra naadje zijn vastgenaaid. Dan kan je heel voorzichtig dat extra naadje doorknippen, zonder dat je je kleren kapot maakt. Er zijn ook labeltjes die zelf kwalitatief zo slecht zijn dat je ze door kan knippen en ze vervolgens per draadje los kan halen. Dat is ook handig. De ergste zijn de labeltjes die met hetzelfde naadje vastzitten. Dat is gewoon irritant.
Sommige van deze dingen zijn misschien niet helemaal sociaal geaccepteerd, maar als je weet hoe erg het is om van die kriebeldingen te voelen in je kleren, dan maakt dat helemaal niets uit! Dus totdat naadjes en labeltjes verboden worden:
- Vind je iets wat lekker zit? Koop er veel van!
- Draag zoveel mogelijk binnenstebuiten.
- Knip de labeltjes (met beleid en volledig!) uit kleren.
Meer tips? Kijk eens in mijn webshop, daar heb ik er nog heel veel staan!