Slapen in de herfst en hoe moeilijk dat soms is

Leestijd: 3 min

 

slapen herfstOnlangs schreef ik al over hoeveel invloed deze tijd van het jaar, en dan vooral de zon, heeft op hoe het nu me je (kind) gaat. Dit is nu al één van mijn best gelezen blogs, en daar ben ik erg blij om! Ik kan niet genoeg benadrukken hoe belangrijk het is dat je je realiseert dat het nu niet slecht gaat vanwege iets wat er is gebeurt, maar gewoon, vanwege de herfst, vanwege de tijd van het jaar. Heb je die blog nog niet gelezen? Klik hier.

Slapen

In die blog beloofde ik jullie ook een slaap-update te schrijven. Eerst eens even een terugblik: in januari 2019 ben ik begonnen met een nieuwe ‘behandeling’ voor mijn jarenlange slaapproblemen. Behandeling staat tussen aanhalingstekens omdat de behandeling zelf maar zo’n twee weken duurde en ik sindsdien goed inslaap, doorslaap en wakker kan worden. Klik hier om terug te lezen wat precies tot dit wonder heeft geleid!

Sinds januari gaat het dus al goed, maar toch merk ik wat wisselingen in hoe het gaat gedurende welke tijd van het jaar. In september, toen de herfst begon, werd opstaan steeds moeilijker. Inslapen ging nog steeds wel, maar ik werd weer vaak redelijk moe wakker. Al was het niets in vergelijking met hoe het vóór januari was. Ik merkte toen ook steeds vaker dat mijn lichaam schreeuwde om zon. En als zon niet kon, dan suiker. Ik had al maanden geen ‘cravings’ gehad, maar nu kwamen ze (in mindere mate) weer terug. Zo was ik op een gegeven moment cadeautjes voor een vriendin aan het inpakken, waaronder een chocoladeletter. Ik kon me niet inhouden en heb de hele letter zelf opgegeten 🙊 En daarna netjes een nieuwe voor haar gekocht natuurlijk 😉

Wat hier iets tegen hielp is om de lichttherapiebril tijdens de lunch ook nog eens op te zetten en mijn zonnebril zo min mogelijk te gebruiken. Hoe meer zon, hoe minder suiker!

Wintertijd

In september ben ik ook wat in mijn antidepressiva omhoog gegaan* en als ik nu niet in Oeganda was geweest (lees: zon!), dan was nog een ophoging nodig geweest. Toen de wintertijd inging werd het gelukkig allemaal weer een beetje gemakkelijker. De wintertijd is de ‘echte tijd’, op basis van de ligging van Nederland op de aarde. En deze tijd ligt dan ook iets dichter bij mijn gewone biologische klok. Bedenk je maar eens: in de zomer gaat de klok een uur naar voren, waardoor het eerder bedtijd is. Onze biologische klok vindt dat minder leuk, zeker als je natuurlijke ritme sowieso al is dat je veel later inslaapt dan anderen.

Wintertijd zorgde dus voor wat verlichting en ik werd ook weer wat minder moe wakker. Het snoepen werd ook minder. Maar ik merkte wel dat ik weer wat af leek te glijden. De tics werden meer, de pijn werd meer en alles werd weer wat minder comfortabel.

Gelukkig mocht ik lekker naar Oeganda! En na een paar dagen was ik weer helemaal vrolijk en word ik weer prima op (of zelfs voor) de wekker wakker!

Mijn conclusie is nog steeds dat de lichttherapie echt heel veel doet. Maar dat het in de herfst en winter wel iets moeilijker is. Maar ja, dat is het ook als je het niet gebruikt. Het gaat met mij in de basis gewoon een stuk beter door de lichtbril en het betere slapen. ‘Iets minder’ is dus nog altijd een heel stuk beter dan hoe het van te voren ging!

 

*doe dit altijd in overleg met een arts!